«مادرنوشت»

گلکم ستیا جانم 4ماهگیت مبارک. امروز چهارماهه شدی و بردیمت واسه واکسن. خدا رو شکر به خیر گذشت. اول یکم گریه کردی بعد که بغلت کردم آروم شدی ولی تاشب بی حال بودی و وقتی پاتو تکون می دادی گریت می گرفت. ولی بازم خوب شد که تب نکردی. وای مامانی نمی دونی این روزا همش خسته ام شبها می خوابم ولی صبح که پا می شم انگار اصلن نخوابیدم و رفرش نمی شم. در حال نوشتن مقاله ام ولی خیلی سخته خونه داری بچه داری و درس خوندن با هم. نمی دونم از پسش بر میام یا نه. خیلی دوس دارم دکترا بخونم ولی فکر کنم زود باشه. الان از همه چی مهم تر تویی. . الان تو بغلمی داری شیر می خوری. هر دو خیلی خسته ایم...شبت بخیر دخترکم ...

چه خوبه که هستی! این روزا هر وقت که نگاهت می کنم ناخود آگاه این جمله رو زبونم میاد و کلی انرژی می گیرم از وجود نازنینت. چون که هستی چون که دخترمی دیگه نباید زندگی رو سرسری گرفت. آره باید برات بسازم زندگی رو قشنگتر از این که هست. همون طور که پدر و مادرم برای من ساختن. همیشه از کودکیم بهشون افتخار می کردم، اونا دید قشنگی به زندگی بهم هدیه دادن و خیلی چیزای دیگه مثل ایمان داشتن، دوست داشتن خودم، مهربانی و حس های قشنگ دیگه. اما ستیا جان اگه من بتونم فقط یک نگاه قشنگ و مثبت به دنیا بهت هدیه بدم کاری کردم کارستون و از خودم راضی می شم. این چیزیه که باعث می شه تو حس خوشبختی کنی و شاد باشی حتی اگه همه چی تو زندگیت خوب و عالی نباشه. بیشتر ازین که به ...

نور خونه ما ستیای بهشتی من دیدی چه زود گذشت زمان. سه ماه و 20 روزه که هم خونه ایم یعنی بیشتر از صد روز. تمام ساعتامو به خودت اختصاص دادی  ناقلا البته من که خوشحالم که وقت خالی دارم و هیچ وظیفه و فکرو خیالی جز شما ندارم. مهربون من این روز ها سرم به شما گرمه و کمتر حوصلم می شه که تو اینجا واست بنویسم اما امشب هر جور بود خودمو مجبور کردم بیام واست بگم. بگم که چه قدر شیرینو خواستنی شدی بگم که چه قدر بزرگ شدی و چه توانایی هایی پیدا کردی . ستیای من توی این ماه این کار ها رو یاد گرفتی: -قبلا خیلی دوس داشتی بشینی الان هم همین طور اما با تکیه گاه تازگیا خیلی دوس داری رو پاهای تپلیت وایستی البته با کمک کسی  -نسبت به چیز های مورد علاقت ...